علیرغم اهمیت زعفران در پزشکی و صنایع غذایی، اهمیت آن در صنعت رنگ به تدریج در حال کاهش است. زعفران در گذشته در کارهای رنگرزی، رنگرزی پارچه و نخ فرش کاربرد فراوانی داشته است.
زعفران نگین درجه یک با وجود اینکه قدرت رنگ دهی بسیار بالایی دارد و رنگ زرد روشن دلپذیری می دهد، امروزه به دلیل گران بودن ماده استفاده از آن برای رنگرزی بسیار کاهش یافته است. از آنجایی که رنگ های مصنوعی بسیار ارزان تر هستند، جایگزین زعفران شده اند.
ایران کشوری است که بیشترین زعفران را تولید می کند. ارقام روشنی در مورد میزان تولید زعفران در جهان وجود ندارد. تنها مورد شناخته شده این است که در مناطق آب و هوایی گرمسیری و نیمه گرمسیری در نیمکره شمالی توزیع شده است.
امروزه زعفران در کشورهایی مانند ایران، اسپانیا، چین، هند، یونان، مراکش، نپال، استرالیا، نیوزلند، مصر، مکزیک و ایتالیا کشت می‌شود.
در پنجاه سال گذشته تغییرات بسیار مهمی در کشاورزی و تجارت جهانی زعفران رخ داده است. اسپانیا که در سال 1930 با تولید 120 تن کشوری بی رقیب در جهان بود، همچنان کشور پیشرو بود، هرچند تولید آن در سال 1970 به 60 تن کاهش یافت.
امروزه اگرچه بالاترین عملکرد در واحد سطح را دارد، اما تولید آن به شدت کاهش یافته و به 2.3 تن کاهش یافته است. ایران مهم ترین کشور تولید کننده و تنها کشوری است که در سال های اخیر کشت و تولید خود را افزایش داده است.
گفته می شود سطح زیر کشت در سال های اخیر به 90 هزار هکتار افزایش یافته و میزان تولید آن از 300 تن فراتر رفته است. بیش از 95 درصد تولید جهانی متعلق به این کشور است.
کشمیر با سطح زیر کشت 3200 هکتار و تولید 12.5 تن این کشور را دنبال می کند. یونان با سطح زیر کشت 1750 هکتار و تولید 7 تن در رتبه سوم قرار دارد.
ایران با سهم 85 درصدی در تجارت جهانی زعفران رتبه اول را دارد. به عبارت دیگر ایران در تولید و تجارت زعفران انحصار دارد. پس از آن اسپانیا با سهم 10-11 درصد قرار دارد.
اسپانیا مواد خام را بیشتر از ایران یا کشورهایی که به آنها می فروشد خریداری و فرآوری می کند. حجم تجارت سالانه آن 500 میلیون دلار است. مهمترین کشورهای خریدار امارات متحده عربی، اسپانیا، عربستان سعودی، هنگ کنگ، هند، چین، ایتالیا، آلمان، قطر، سوئد هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.