زیتون ماری شکسته به طور سنتی تحت شرایط دیم در حوضه مدیترانه بدون آبیاری تکمیلی کشت شده است. بازده روغن زیتون خوب را می توان بدون آبیاری در مناطق در حال رشد که بارندگی سالانه بیش از 600 میلی متر است به دست آورد.
اگرچه چنین مقداری ممکن است به عنوان معیاری برای کشت زیتون در بسیاری از کشورهای مدیترانه ای عمل کند، عوامل اضافی مانند فصلی بودن بارندگی، ظرفیت نگهداری آب در خاک و تبخیر و تعرق محصول باید به دقت برای مناطق رشد خاص در نظر گرفته شوند.
از زمان مطالعه پیشگامان اولیه هارتمن و پانتسوس (1961) در کالیفرنیا، چندین ده مطالعه به نیازهای آبیاری درختان زیتون که تحت شرایط آب و هوایی مدیترانه رشد می کنند.
بر اساس حساسیت مراحل اصلی فنولوژیک زیتون به کمبود آب پرداخته است. لاوی و همکاران، گوچی و همکاران، راپوپورت و این مطالعات بیشتر بر ارزیابی نیازهای آبیاری تحت شرایط تابستان گرم و خشک زمانی که بارندگی محدود است متمرکز شده‌اند.
دانش فیزیولوژیکی و زراعی لازم برای استفاده از استراتژی‌های آبیاری در بسیاری از شرایط رشد تجاری را فراهم می‌کنند. با این حال، برخی از پیشرفت‌های اخیر در درک ما از پاسخ درخت زیتون به آبیاری به دلیل رژیم‌های آب و هوایی مختلف که در آمریکای جنوبی و سایر نقاط در نیمکره جنوبی یافت می‌شود، امکان‌پذیر بوده است.
در حوضه مدیترانه، آبیاری معمولاً در طول ماه‌های زمستان به حالت تعلیق در می‌آید زیرا میزان بارندگی برای برآوردن تبخیر و تعرق محصول در شرایط نسبتاً سرد و ابری بیش از حد کافی است.
رطوبت خاک ذخیره شده در طول زمستان نیز ممکن است نیاز به آبیاری در بهار در هنگام گلدهی و میوه دهی بعدی را از بین ببرد. در مقابل، در بسیاری از اقلیم‌های نیمکره جنوبی که در آن زیتون کشت می‌شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.